Net als de vorige keren hebben we aan de ‘hoofdrolspelers’ gevraagd iets over De Winter in woorden te vatten: onze jonge cello-solist Pieter de Koe, danser-verteller Piet Rogie en onze eigen concertmeester en solist Laurens van Vliet.

Pieter:
Vorig jaar bezocht ik voor het eerst een concert van Domestica Rotterdam. Toen sprak het concept mij al aan; een mooie samenkomst van verschillende kunstdisciplines. Ik vind het altijd erg leuk om naast de wat standaard concerten aan verschillende projecten mee te doen die het over een andere boeg gooien. Ik heb al veel projecten gedaan met dansers in veel verschillende stijlen: van Bach met breakdancer tot improvisatie met modern ballet. Dit project werk ik samen met Piet Rogie, ik vind het tof om de creatieve inbreng van hem te ervaren. In dit concept is ook voor mooi cello repertoire gekozen. Ik vertolk het cello concert van C.Ph.E. Bach, en speel met Eelco Beinema het dubbelconcert van Vivaldi, dit zijn stukken om naar uit te kijken!

Piet:
In de eerste plaats vind ik de combinatie van muziek, dans, tekst en film sowieso altijd erg aantrekkelijk, maar eveneens uitdagen om er aan deel te nemen. Ook het feit dat ik zelf de regie niet in handen heb is bevrijdend dan wel erg prikkelend. Het bied je de mogelijkheid om je op dat ene facet te concentreren, al kun je gerust meedenken over de gehele productie, als ondersteuning.

In mijn gehele carrière heb ik wel meerdere keren aan een dergelijke constructie mee- dan wel zelf gewerkt, maar het is telkens zo anders dat het boeiend blijft om te zien wat er nu weer staat te gebeuren, wat de uitkomst zal worden, niet in de minste plaats omdat het zich ook nog afspeelt in de prachtige en immense Laurenskerk te Rotterdam.

Ja, het is muziek die ik redelijk goed ken, en Bach is –hoe kan het anders, ook altijd een van m’n favoriete componisten geweest. Voor mijn choreografische werk heb ik in het verleden vaak met zijn muziek gewerkt.

In het verhaal speel en dans ik de rol van een chirurg, die ook een echte liefhebber van muziek is en in een amateurorkest speelt. Daar leerde hij een vrouw kennen, waarmee hij een affaire begint. Later verongelukt deze geliefde die hij helaas op de operatietafel niet heeft kunnen redden.

Laurens:
Hoewel we eigenlijk nog steeds op een echte winter wachten is het voor ons nu al zover. Met dit fantastische concert uit de vier jaargetijden waan je je meteen in de sneeuw en op ijzige vlakten. Ik vind het heerlijk om dit te mogen spelen als solist met Domestica. De intimiteit van zo’n klein ensemble geeft de mogelijkheid om zeer vrij en echt samen de muziek te maken. Vivaldi heeft daar in de winter een heleboel schitterende noten voor gegeven die tot expressiviteit uitnodigen.

Zoals altijd wordt de muziek ondersteund door beeld en tekst en deze keer ook met dans wat de beleving van de muziek volgens mij nog weer versterkt. Kortom het is weer een genot om de voorstelling te maken en geven.